23 Ocak 2013 Çarşamba

Gel artık uslandır beni...


Lütfen bu postu bu şarkıyı dinleyerek okuyun...



9 Ocak 2012... 2012'nin ilk ayında iş arkadaşım Sevda'nın zoruyla yaptığım test sonucu öğrendim içimde küçük bir canlının nefes aldığını...Zordu bebeğimi beklemek... Babamız askerdi, babamızın gücünden, sakinliğinden, heyecanından mahrumduk. Uğurlamalarımız sancılıydı ve bol gözyaşı doluydu. 20.haftamıza girmiştik babamız gittiğinde.Babamız olmadan gittiğim ilk kontrolümde canım kuzenim Duruca Yaşamak blogunun sahibesi Edoşum yalnız bırakmadı beni. Hafiften hissetmeye başlamıştım hareketlerini miniğimin. Babamızı her uğurlayışımın ardından, ben ağlarken, miniğim küçük tekmeleriyle "anne ağlama ben varım" diyordu sanki.  Bu süreçte ailem ve eşimin ailesinin emeklerini asla unutamam. Eşimin yokluğunu hissettirmemeye çalıştılar ama her dr kontrolünde karı-koca gidenleri görünce içim cız ederdi. Yine de ellerinden gelenin fazlasını yaptılar benim için. Böyle böyle geçti aylar. 28.haftamıza girdiğimizde Op.Dr. İlyas AYAN beni yarı yolda bıraktı. Doğumumda tatilde olacakmış. Tanrım ne büyük bir faciaydı bunu duyduğum o an. Etraf karardı birden bire sanki. Ben mi abartmıştım hayır. Hamileler bilir doktor bizim her şeyimizdir. Ona güveniriz, onun sözleriyle tanırız içimizde nefes alan o minik yaşamı. Doğumda kendimizi ve canımızdan gelen canı ona teslim ederiz. Şimdi ben hiç bilmediğim bir doktorla nasıl devam edebilirdim? Ağladım odasında, yalvardım ama doğumum beyefendinin tatilinin tam ortasına denk geliyormuş. En çok kırıldığım da; iyi tanıdığım bir doktordu keşke bana 6 haftalık hamile olduğumu söylediğinde deseydi doğumumda olamayacağını... Ama para her zaman daha tatlıymış... Kendisi özel hastanedeydi. Aynı hastanede başka bir doktora gittim ama hastaneden de soğumuştum bir kere bir türlü güvenemedim bu yeni doktora. Bu arada sevgili görümcem eşiyle beni eşimin askerliğini yaptığı yere Zonguldak Ereğli'ye götürdüler. Özel arabayla tüm imkanlar sağlandı. Arabanın arkasına benim için yatak yapılmıştı yatarak seyahat ettim ve çok heyecanlıydım. Kuzucuğum hiç yormadı karnımda beni. Rüya gibiydi eşimle günler. Hele gideceğimiz son gün yanımızdan geçen kadın, yanındakine sessizce "aa bak kadın hamile eşi de asker" dedi. Eşimin boynundaki künyeyi görmüş olmalı. Ne zordu ne hüzün doluydu.

 (sodan: eşim,ben,görümcem,eşi)

 Ama hala bir doktorum yoktu. Döndüğümde ilk işim bu doktor olayını halletmekti.Kuzenim Doğum Evinde eczacıydı onun telkini ve güveniyle önerdiği doktora gittim. Bugün kuzenim Funda Yılmaz Kaya'ya çok teşekkür ediyorum ve onu dinlediğim için kendimi kutluyorum. Doğum evinde Dr. Erol YAZAR'la tanıştım. Tanışmayı Funda sağladı muhtemelen yaşadıklarımı anlatmış ki doktor beni çok samimi karşıladı ve kendimi rahat hissetmem için elinden geleni yaptı. Doğum tarihini 28 Ağustos diye belirledik. Hemen facebook aracılığıyla tanıştığım Kadriye hanımı aradım ve doğum tarihini kendisine ilettim. Kapı süsümüzü,sepetimizi ve süslerimizi hazırlayacaktı her şey hazırdı bir tek Dossamın geliş tarihini bekliyorduk. Derken bebeğimin hareketini hissetmedim bir gün. Hemen en yakın hastaneye gittik. Doktor hanım "bebek gelişimini tamamlamış 28 Ağustos'u beklemez" dedi. Bunun üzerine kendi doktoruma gittim ve durumu anlattım doğum tarihini 23 Ağusto'a aldık. Sezaryen olacaktım gün geçtikçe heyecanım arttı. Doğumdan bir gün önce babamız geldi o gece hiç uyumadık. Sabah oldu hepimiz çok heyecanlıydık. Saat 16:00'da hastanede olacaktım. Saçlarımı düzleştirdim, tırnaklarıma oje sürdüm, Çınar'ımın ve benim çantamızı son kez kontrol ettik saat 15:00 gibi yola çıktık. Annem, eşim ve ben önce gidecektik diğerleri arkamızdan gelecekti. Babam fazla heyecanlandığı için onu halam ve kardeşimle bıraktık. Tam arabaya binerken öyle bir sancı geldi ki tarif etmem imkansız. Soğuk kanlılığımı korumaya çalışarak arabaya bindim. Hastaneye vardığımızda kuzenim Funda ve yengem karşıladılar beni. Bir de kuzenim Okan'ın mükemmel çiçeği... Doktorum geldi son kez kontrol etti ve tahlilleri alalım dedi. Odama çıktım ilk iş ojelerimi çıkarttırdılar bana. Sonra yavaş yavaş tüm dostlarım gelmeye başladılar. İş arkadaşlarım Zehra, Nesli, Tuğba ve Neslinin ablası geç saatlere kadar yanımdaydılar. Vee canım kuzenim Edoşşş,teyzem herkes.... Beklenen an geldi beni ameliyathaneye götürmek için geldiler o anki korkumu hiç unutmayacağım. Eşimin elini bir an bırakmak istemiyordum. Kuzenim Funda'da girecekti benimle ameliyata bu bana biraz güven veriyordu. Ameliyat kapısı açıldı ve herkesle bağlantım koptu. Samsun Kadın Doğum Hastanesinin anestezi ekibine çok teşekkür ederim gerçekten beni çok rahatlattılar. Narkozu  almadan önce duyduğum son söz "Yolun açık olsun"du. Postu okurken dinlediğiniz şarkı da Anestezi uzmanının isteğim üzerine söylediği şarkı :) İlk Çınar Taha'mın ağlamasını duydum ve ardından " Anne bebeğini duydu çıkarabilirsiniz" diye bir ses. Sanırım ayılıyordum ve Dossam öyle güzel ağlıyordu ki... Dünyanın en mükemmel anıydı ve ben çok doğru birşey yapmıştım :)  23 Ağustos 2010 saat 19:31'de Çınar Taham bize "merhaba" dedi...

 Not: Doğumdan sonra canım kuzenim Edoş'un her gün elinde keklerle, yemeklerle koşa koşa gelip beni rahatlatmasını , kardeşimin annem ve bana yardımıını da hiç unutmayacağım. Herkese sonsuz teşekkürler...

4 yorum:

  1. Allah sağlık mutluluk versin hep, unutulmayacak anlar bunlar, sevgiler.
    Kandiliniz mübarek olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim canım sizin de kandiliniz mübarek olsun...

      Sil
  2. oooo sedoş gayet hızlısın.boş bırakmıyorsun buraları ne güzel bizede okumak kalıyor:)))bu günleri iyi hatırlıyorum canım yaaa vay be neleri aştınız siz,askerlik doğum...daha ne güzel günlerde göreceksiniz inşallah bu arada şu yorum yazarken çıkan robot olmadığını göster diyen yer varya onu kaldırsan süper olacak canım.zor oluyor harfleri girmek.nasıl olduğunu hatırlayamadım ama intenetten araştırıp bulabilirsin sanırım

    YanıtlaSil
  3. evet edoşum ya ne günlerdi... Sen geldiğinde bir gün nasıl ağladığımı hatırladın mı sen sakinleştirmiştin beni. onay kodu kısmını valla ben de çok uğraştım ama düzeltemedim tekrar araştırayım.

    YanıtlaSil