13 Mayıs 2013 Pazartesi

Bir Tek Annem Olsun Bana Bir şey Olmaz...



Ne şarkılar, ne şiirler yazıldı bu kutsal kelime için... Zaman zaman anlayamadık; ama O hep anladı. Kızdık, "of" dedik; ama O hiç "of" demedi. Dışarı çıkarken arkamızdan can havliyle seslendi "şemsiye al yağmur yağar", şemsiye almadık, yağmur yağdı; ıslandık... " Atlet giy terlersin", atlet giymedik, terledik, hasta olduk. Ne dediyse biz hep tersini yaptık ama hep O haklı çıktı. Çünkü o ANNEYDİ... Tanrım Annelere üstün bir güç vermiş, üstün hisler, üstün bakış açısı... İşte tam da bu yüzden cenneti de Onların ayakları altına sermiş.


Canım annem... 30 sene önce saçları daha gürdü, yüzü daha pürüzsüz, daha zayıftı ve kucağında tuttuğu yavrusuydu... Şimdi yıllar yüzüne her bir senenin çizgisini bıraktı, saçları azaldı, doğum kiloları kaldı ve şu an kucağında torunu var... Anneydi, Anneanne oldu. Adının yanına bir ad daha ekledi. Anneliğini kutsallaştırdı. Ama hayatım boyunca yanımdan bir an ayrılmadı. Zor zamanlarımda o kocaman kanatlarının altına aldı beni. Yanlış anlaşılacak bile olsa annem ömrü olana kadar annemdi benim. Beni asla bırakmadı. Hep doğruyu öğretti. İnsanlara iyi olmayı, sevginin karşılığını beklememeyi, koşulsuz sevmeyi, eşine sadakatle bağlı olmayı, evinde huzur veren bir kadın olmayı, dostlarını her zaman güzel anmayı, aile bağlarını, önce insanlığı, sonra evlat olmayı, sonra da kadınlığı öğretti bana... Öğrettiklerinin ne kadarını doğru yaptım, ne kadarını yanlış yaptım bilmiyorum... Nasıl bir anne olmam gerektiğini ise işte onu çok iyi biliyorum. Annem gibi bir anne olabilecek gücü Tanrım bana versin inşallah. Çünkü benim bir tek annem olsun bana hiç bir şey olmaz...

Benim ilk anneliğim... İlk anneler günüm... İlk tecrübem, ilk acemeliğim, ilk toyluğum... Çok özeldi bu gün benim için. Çınarımın her Anne deyişinde kendime daha çok güvendim. Telefonum çalıp "anneler günün kutlu olsunn" dendiğinde anneliğimin verdiği o kalabalığı anladım. Ben anneydim ve her şeyin çok üstünde geliyordu artık bu. Önceliklerimin sırası değişti. Tüm kararlarımı, tüm adımlarımı, tüm isteklerimi şekillendiren o minik vücut canıma can kattı. O parlak iki göz gözlerime her değdiğinde yaşama sebebimi anladım. Uykusuz gecelerim varsın olsun. Yorgunluğum şöyle bir kenarda dursun ben onu yaşatırken bana can katan meleğim, daha güçlü soluk almamı sağladı. Onun ilk okula başladığı günü gördüm, delikanlılığa adım attığı süreci gördüm, ilk iş gününü gördüm, evime bir kızla gelip "anne gelinin" dediği günü gördüm, düğününü gördüm, çocuklarını gördüm... Elimde çayım balkonda her bir yudumda oğlumun geleceğini düşledim. Tanrım bana onu en iyi şekilde yetiştirecek gücü, bilgiyi versin.

Burası oğluma...
Canım oğlum bu postu seneler sonra okuyacaksın. Bu bana yaşattığın ilk anneler günüm. Sen şu anda hiç farkında değilsin ama gülüşünle, anne deyişinle bana en büyük hediyeyi verdin. Bana anne olma fırsatı verdiğin için Tanrım'a  sonsuz şükürler olsun. Senin annen olduğum için çok mutluyum ve çok şanslıyım. Dilerim seneler sonra baba olduğunda, senin annen olduğum için kendini şanslı hissedebileceğin günler verebilirim sana... Seni çok seviyorum...

Önce annemin sonra kendimin ve tüm annelerin anneler günü kutlu olsun...

Sevgiyle...

5 yorum:

  1. ağlayarak okudum ne guzel yazmıssınız harıka...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için... Anne olunca insan hayatı daha bir anlıyor nedense...

      Sil
  2. çok duygulu yazmışsın gözlerim doldu okurken.. gurur duydum anneliğimden.. keşke en az onlar kadar anne olabilsek..
    sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim sevgi hanım. Evet gurur duymalıyız anneliğimizden... Belki Onlar kadar anne olamayız ama unutmayalım ki bizi Onlar yetiştirdi...

      Sil
  3. Ben sana ne zamandır uğramıyorum ya ama uğradımda böyle duygu seline kapıldım iyi mi oldu bilmem

    Bende senin gibi düşünürüm hep okuduğu zamanı

    Allah ayırmasın kuzularımızdan

    YanıtlaSil